Rođena 1932. godine u Londonu, Tejlor je vrlo rano pokazala glumački talenat, koji je naslela od svoje majke, glumice Sare Sotern. Zbog izbijanja Drugog svetskog rata, porodica se preselila u Sjedinjene Američke Države, gde je mlada Elizabet započela svoju filmsku karijeru sa samo 10 godina u filmu "There’s One Born Every Minute".

Ubrzo je postala zvezda, osvojivši publiku svojom neverovatnom lepotom i izuzetnim talentom, a filmski hitovi poput "Lassie Come Home", "The White Cliffs of Dover" i "National Velvet" učvrstili su njeno ime u istoriji filma.

Iako je sa 16 godina želela da se povuče zbog velikog pritiska koji je imala zbog filmske slave, njena majka ju je ubedila da nastavi.

Tejlor je bila poznata po svom neverovatnom izgledu, a njene ljubičaste oči, koje su bile rezultat male količine melanina, često su bila predmet divljenja.

Tokom života, bila je u osam brakova, uključujući i brakove sa nekim od najpoznatijih ličnosti tog vremena. Prvi brak sa Konradom Hiltonom Jr. trajao je kratko zbog njegovih problema sa alkoholizmom, a potom je usledio brak sa glumcem Majklom Vildingom. Nakon toga je ušla u brak sa rediteljem Majkom Todom, koji je tragično preminuo dve godine nakon braka.

Nakon toga, udala se za Edija Fišera, što je izazvalo velike javne osude, a zatim i za glumca Ričarda Bartona, sa kojim je bila u turbulentnom braku, koji su dva puta obnavljali. Tejlor je bila u braku i sa Džonom Varnerom, a poslednji put sa Larijem Fortenskom. Imala je četvoro dece iz tih brakova.

Uprkos svojoj filmskoj slavi i neverovatnoj karijeri, Tejlor je celoj javnosti bila poznata i po svojim zdravstvenim problemima. Operisala je tumor na mozgu, preživela rak kože i brojne druge bolesti, uključujući probleme sa srcem zbog kojih je i preminula 23. marta 2011. godine.

Elizabet je želela da njena sahrana bude organizovana prema njenim željama, a to je učinjeno sa velikim poštovanjem. Sahranjena je u Los Anđelesu, na istom groblju gde počiva njen prijatelj Majkl Džekson. Njena želja je bila da kola sa kovčegom kasne 15 minuta, što je i ispunjeno.

Ceremonija je sprovedena prema jevrejskim običajima, a glumac Kolin Farel je pročitao pesmu „The Leaden Echo and the Golden Echo“ na početku opela.